Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

του Μίλτου Σαχτούρη

 

 

Ένας κρύος αγέρας φύσηξε μέσ’ απ’ τα πρόσωπα του Μεγά- λου Καθρέφτη μου. Τα πήρε ύστερα ο ήλιος κι ησύχασαν Είναι μέσα στον καθρέφτη, ζωντανοί μαζί και νεκροί: Εγώ ο Κάφκα, μια μεταβυζαντινή αγία κι ο Ντύλαν Τόμας. Ο Ντύλαν Τόμας φούσκωσε, έβγαλε μια κραυγή κι έσκασε με κρότο. Οι στίχοι του όμως μείναν ανέπαφοι, ωραίοι, μα- ζί με τους δικούς μου αγκαλιάζονται. Ο Κάφκα έβγαλε μέσ’ απ’ τα μάτια του δυό ψάρια και δυό αναμμένα κάρβουνα. Τα πέταξε κατ’ επάνου μας για να μας κάψει. Η αγία όπως και άλλοτε είναι δεμένη πάνω στον τροχό που γυρίζει. Τρέχουν τα αίματά της. Στο τέλος τους παίρνει όλους ο διάβολος και ησυχάζουν. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Στίχοι:   Φοίβος Δεληβοριάς Μουσική:   Φοίβος Δεληβοριάς http://www.youtube.com/watch?v=O7g9bJmHPVE   Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη που μ’ εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη και το χειρότερο, είναι όμοιος εγώ... Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι, δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε" είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου, ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου... Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες, πίσω απ’ το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου, ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου... Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ εσύ που ψάχνεις μεσ’ τα μαύρα σου τα μάτια να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή  Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ του Κ.Π.Καβάφη   Το πλούσιο σπίτι είχε στην είσοδο έναν καθρέπτη μέγιστο, πολύ παλαιό· τουλάχιστον προ ογδόντα ετών αγορασμένο. Ένα εμορφότατο παιδί, υπάλληλος σε ράπτη (τες Κυριακές, ερασιτέχνης αθλητής), στέκονταν μ’ ένα δέμα. Το παρέδοσε σε κάποιον του σπιτιού, κι αυτός το πήγε μέσα να φέρει την απόδειξι. Ο υπάλληλος του ράπτη έμεινε μόνος, και περίμενε. Πλησίασε στον καθρέπτη και κυττάζονταν κ’ έσιαζε την κραβάτα του. Μετά πέντε λεπτά του φέραν την απόδειξι. Την πήρε κ’ έφυγε. Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει, κατά την ύπαρξίν του την πολυετή, χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα· μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν, κ’ επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του την άρτιαν εμορφιά για μερικά λεπτά. Από τον Ερωτικό Λόγο του Γ.Σεφέρη:   ...Μες στον καθρέφτη η αγάπη μας, πώς πάει και λιγοστεύει μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς μέσα στα βάθη του καιρού, πώς η καρδιά στενεύει και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς... ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ του Αλκίνοου Ιωαννίδη http://www.youtube.com/watch?v=ZEcD2b5Hp7I Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα κι όλοι τρέξαν να τη δουν. άλλος της πέταξε ψωμί κι άλλοι της ρίξαν πέτρα απ’ την ασχήμια να σωθούν. Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι, ένα παιδί Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις τι άσχημοι που μοιάζουν, αυτοί που σε σιχαίνονται μα στέκουν και κοιτάζουν. Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλον μες τα μάτια, γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια. Μια μέρα ήρθε στο χωριό άγγελος πληγωμένος. Τον φέρανε σε ένα κλουβί κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος, την ομορφιά του για να δει. Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι, ένα παιδί Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί Κι είπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου, πάρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου. Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλο μες τα μάτια, γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια.