Eνσώματος

του Ορέστη Αλεξάκη

Άδειασαν τα μπαρ από νωρίς 
Πάλι λησμονήθηκα στο σώμα 
Θέλετε να πιούμε κάτι ακόμα ; 
Σε ποιο μέλλον ψάχνεις να με βρεις ;

Δρόμοι μουσκεμένοι στη βροχή 
Πλαστικά νερά και φώτα νέον 
Είσαστε Τοξότης είμαι Λέων 
Είμαι το ποτάμι κι είσαι η γη

Νύχτα των αμόλυντων παθών 
Δυο τυφλοί στην πύλη της αβύσσου 
Φωτοκρήνη το άσπιλο κορμί σου 
στη γαλάζια πάχνη των βυθών

Σου μιλώ στη γλώσσα της σιωπής 
Σε κρατώ σαν γύψινο εκμαγείο 
Μέσ’ από το γυάλινο ενυδρείο 
μάταια κάτι θέλεις να μου πεις

Κάποιος στης ψυχής μου το κελί 
το κερί του ανάβει και πλησιάζει 
Μέσ’ απ’ την ομίχλη με κοιτάζει 
το φαρμακωμένο μου σκυλί