ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

του Γιώργου Δελή

Κι όταν σε λίγο από τ’ απάνεμα λιμάνια πλέρια

στο πέλαο πέρα απλώσεις μόνο τα φτερά σου

και λάχω εμπρός σου και σου πω «πάρε άλλο δρόμο’ ή «στάσου»

πέρνα από πάνω μου κι ακολούθα τα δικά σου αστέρια.

 

Κι αν μεσοπέλαγα γροικήσεις των σειρήνων το άσμα

από τις ξέρες γύρω των παθών, τ’ αυτιά μη φράξεις.

Ανάμεσό τους πέρνα, πέρασε δίχως ν’ αράξεις

κι ό,τι δικό τους έχεις ρίχτο στο αφρισμένο χάσμα.

 

Και μην αράξεις πουθενά. Σε φούχτα το τιμόνι

κράτα ατσαλένια, είτε καράβι κυβερνάς ή σκάφη,

Τ’ είναι τα’ αράγματα όλο μνήματα και τάφοι

κι είναι δικός σου ο κόσμος όσο δεν τελειώνει.

                                                         Γ. Δελής