του Μανόλη Αναγνωστάκη
Αν - λέω αν...
αν όλα δε συνέβαιναν τόσο νωρίςη αποβολή σου απ' το Γυμνάσιο στην Ε΄ τάξη,μετά Χαϊδάρι, Αι-Στράτης, Μακρονήσι, Ιτζεδίν,αν στα 42 σου δεν ήσουν με σπονδυλοαθρίτιδαύστερα από τα είκοσι χρόνια της φυλακήςμε δύο διαγραφές στην πλάτη σου, μια δήλωσηαποκηρύξεως όταν σ' απομονώσαν στο Ψυχιατρείοαν - σήμερα λογιστής σ' ένα κατάστημα εδωδίμων-άχρηστος πια για όλους, στιμμένο λεμόνι,ξοφλημένη περίπτωση, με ιδέες από καιρό ξεπερασμένες,αν - λέω αν...με λίγη καλή θέληση ερχόνταν όλα κάπως διαφορετικάή από μια τυχαία σύμπτωση, όπως σε τόσους και τόσουςσυμμαθητές, φίλους, συντρόφους - δε λέω αβρόχοις ποσίαλλά αν...(Φτάνει. Μ' αυτά δε γράφονται τα ποιήματα. Μην επιμένεις.'Aλλον αέρα θέλουν για ν' αρέσουν, άλλη ''μετουσίωση''.
Το παραρίξαμε στη θεματογραφία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου